Waterintoxicatie of watervergiftiging bij honden is gevaarlijk en moeilijk herkenbaar.
Waterintoxicatie of een watervergiftiging valt dikwijls voor bij honden die zwemmen of lang in het water spelen. Hondeneigenaars denken soms terecht dat hun hond genoeg kan zwemmen om niet te verdrinken, en ja dat is ook zo. Toch kan het zijn dat je hond nadat hij uit het water komt een tijdje later verdrinkt. De reden is dat je hond een waterintoxicatie of watervergiftiging heeft opgelopen.
De grote hoeveelheid water die een hond drink kan er namelijk voor zorgen dat het vocht in het lichaam niet meer in balans is. Dit maakt dat de hersenen en andere organen niet meer correct beginnen te functioneren.
Een gruwelijke dood
De theorie achter deze gruwelijke dood is dat het lichaam de plotseling grote hoeveelheid zouten in het water niet kan verwerken. Kalium zorgt ervoor dat de cellen vocht kunnen opnemen en natrium zorgt tezelfdertijd voor de afvoer van het vocht. Deze balans is uiteraard van groot belang. Indien deze twee niet in evenwicht zijn, werken ze niet meer samen zoals het hoort. De nieren houden de hoeveelheid kalium in het lichaam constant. Bijna 90% van het kalium in het lichaam wordt uitgeplast. De rest verlaat het lichaam via de ontlasting.
Als gevolg van teveel waterinname vermindert de concentratie aan zouten en andere stoffen in het bloed. Hierdoor stijgt de druk in de lichaamscellen, wat leidt tot een verhoogde druk in de schedel. Met als gevolg beginnen de hersenen gek te doen en treden de eerste symptomen op zoals hoofdpijn, misselijkheid, duizeligheid en desoriëntatie. Door de grote druk en zwelling in de hersenen leidt dit tot verstoring van de doorbloeding met als epileptische aanvallen, coma en dood tot gevolg. Ook in de rest van het lichaam kunnen diverse orgaanproblemen ontstaan.
Waterintoxicatie of een watervergiftiging is moeilijk te herkennen
Het probleem bij waterintoxicatie is, dat dit gevaar lastig is om dit tijdig te herkennen. Soms is het al te laat voor de hondeneigenaar het merkt. Iedereen weet dat oververhitting bij honden heel gevaarlijk is, maar het gevaar van waterintoxicatie of watervergiftiging wordt dikwijls onderschat. Bovendien kan een langdurige fysieke inspanning er ook toe leiden dat de nieren minder vocht kunnen verwerken.
Voorkomen is nog moeilijker
Ga je zwemmen met je hond, dan is het aan te raden om hond niet uit het oog te verliezen. Ook honden die graag in het water spelen, hondensporten die te maken hebben met water, of gewoon bij spelletjes met de tuinslang lopen gevaar. Zelfs onschuldige spelletjes waarbij hondeneigenaren keer op keer een balletje in het water gooien en de hond laat apporteren kunnen gevaarlijk worden. Vergeet niet dat tijdens dit spelletje telkens een kleine hoeveelheid water binnenkomt. Is het warm weer, dan zal de hond ook meer gaan drinken om af te koelen waardoor en nog meer extra water binnenkomt. De risico’s zijn vaak niet bekend wat maakt dat het dikwijls te laat is voor de hondeneigenaar ingrijpt. LET op met puppies en jonge hondjes in hun zwembadje !
Zoutvergiftiging
Honden die in zee spelen, kunnen bij woelige golven kopje onder gaan en steeds een hoeveelheid zeewater binnenkrijgen. Een zwemvest kan helpen maar is geen zekerheid. Zeewater is op zich al rijk aan zout, dit kan ook leiden tot een zoutvergiftiging.
Bij een vermoeden is snel ingrijpen de boodschap
Bij een vermoeden van een waterintoxicatie kan je best heel snel ingrijpen en er zeker geen tijd laten overgaan. Verwittig onmiddellijk een dierenarts want indien je snel ingrijpt kan je hond vaak volledig herstellen.
Symptomen van watervergiftiging
– misselijkheid en overgeven,
– spierkrampen,
– verminderd bewustzijn en sloom worden
– speekselen
– verwijde pupillen
– opgezette buik
– hartritmestoornissen,
– stuipen en coma.
Neem bij de deze verschijnselen onmiddellijk contact op met uw dierenarts en vertel erbij dat je hond eventueel teveel water binnen kreeg. Vertel ook dat je een vermoeden hebt van een watervergiftiging. Zo kan de dierenarts een juiste diagnose stellen door te kijken naar het zoutgehalte van het bloed.