Bayerischer Gebirgsschweisshund – Beierse bergzweethond
De Bayerischer Gebirgsschweisshund is prachtige hond en een goede metgezel voor zijn baasje, hij is erg aanhankelijk. Hij kan echter wel achterdochtig zijn tegenover vreemden en zijn baasje moet al op jonge leeftijd aan socialisatie werken. Dit hondenras is evenwichtig, gehoorzaam en kalm. Tijdens zijn opvoeding heeft de Beierse Berghond veel ruimte en vrijheid nodig. Hij is niet ideaal voor het stadsleven, want hij is gefokt om te jagen. Zijn baasje zal geduldig en consequent moeten zijn om hem goed op te voeden.
Bayerischer Gebirgsschweisshund – FCI Rasgroep 6
De Bayerischer Gebirgsschweisshund behoort tot de rasgroep van de drijvende honden, zweethonden en aanverwante rassen.
Land van herkomst: uitsland
Huidige en oorspronkelijke taken: Opsporen van wild
Andere naam: Beierse Bergspeurhond, Beierse Bergzweethond of Bavarian Schweisshund
Temperament: Rustig, Behendig, Loyaal, Levendig, Dapper
Uiterlijk Beierse bergzweethond
Schouderhoogte: Reuen tussen de 47 en 52 centimeter – Teven tussen de 44 en 48 centimeter.
Gewicht: +/- 25 kilo.
Hoofd
De Bayerischer Gebirgsschweisshund heeft een brede bovenschedel die licht gewelfd is. De voorsnuit is kort. De oren zijn middellang en erg breed. Ze worden hangend gedragen. De ogen zijn middelgroot.
Lichaam
Het is een middelgrote hond. Ze zijn erg beweeglijk. Het lichaam is iets langer dan hoog. De staart reikt tot aan de middenvoeten en wordt horizontaal of schuin omhoog gedragen. De hals is middellang.
Vacht: Korte, groffe vacht.
Kleuren: Geel tot diep roodbruin.
Geschiedenis Bayerischer Gebirgsschweisshund
Oorspronkelijk werd de Bayerischer Gebirgsschweisshund geselecteerd uit de primitieve jachthonden, of lopende honden, bekend als Beagles. Deze honden jaagden op berggeiten en ander wild in de Beierse bergen en werden later gebruikt om bloedsporen te volgen en gewonde dieren op te sporen. De Beierse berghond is een hondenras dat is ontstaan uit deze zweethonden.
In 1912 werd de Beierse Berghondenclub opgericht, toen het ras nog werd gekruist met andere lokale hondenrassen (berg- en lopende honden). De hond wordt sinds de jaren 80 in Frankrijk gebruikt, maar is vandaag de dag nog steeds erg zeldzaam. Oorspronkelijk werd het ras niet officieel erkend, maar er werden kruisingen gedaan met lokale hondenrassen.
Gedrag en karakter Beierse bergzweethond
De Beierse Berghond is een rustige, trouwe hond die van zijn baasje houdt. Vroege socialisatie met vreemden is cruciaal, omdat de hond gereserveerd kan worden bij mensen die hij niet kent. Bayerischer Gebirgsschweisshunden zijn redelijk gehoorzame honden. Buitenshuis is de hond erg actief. Ze hebben een groot uithoudingsvermogen. Ze hechten zich aan het gezin en zijn niet geschikt voor het kennelleven.
Sociaal en omgang
De Bayerischer Gebirgsschweisshund is niet erg geschikt voor kleine kinderen. Ze vinden de drukte die zij geven niet prettig. Met soortgenoten gaan ze goed om. Wanneer u ze van pup af aan goed socialiseert met andere huisdieren, zal hij weinig problemen geven. Bekenden worden vriendelijk begroet.
Beweging en training
Trainen is ook belangrijk, zodat hij terugkomt als hij wordt geroepen en zijn neus gebruikt om dingen op te snuiven. Het uithoudingsvermogen is enorm groot. Ze hebben dan ook veel beweging nodig. Ze kunnen onaangelijnd lopen, mits u hem goed onder commando heeft.
Opvoeding Beierse bergzweethond
Ze zijn niet heel moeilijk om op te voeden. Ze zijn redelijk gehoorzaam en hebben in tegenstelling tot andere brakken minder de neiging om er op eigen houtje van door te gaan. Toch is het verstandig om de nadruk tijdens de opvoeding op het ‘hier komen’ te leggen.
Gezondheid
Cerebellaire corticale abiotrofie beïnvloedt het cerebellum en vernietigt de cellen. De aandoening veroorzaakt problemen met evenwicht, vallen, enz. De symptomen worden in de loop van de tijd meestal erger en er is geen genetische test om het te detecteren. Dit hondenras kan vatbaarder zijn voor abiotrofie. De Beierse berghond kan tussen de 11 en 13 jaar oud worden. Beierse berghonden kunnen heupdysplasie hebben, net als veel andere hondenrassen. Het is belangrijk om voor het fokken de heupen te controleren om eventuele toekomstige problemen te voorkomen. Verder is het een sterke hond. (Het cerebellum maakt deel uit van het centrale zenuwstelsel en is verantwoordelijk voor het evenwicht en het coördineren van bewegingen. Cerebellaire abiotrofie is wanneer het cerebellum geen voedingsstoffen voor de cellen heeft, wat problemen met zijn functie veroorzaakt.)